Wycieczki, Wczasy, Wakacje nad morzem w Polsce

Kolbudy

20 czerwca 2012r.

Kolbudy (15 km). Nazwa wsi pochodzi od istniejących tu w średniowieczu bud węglarzy, wypalających węgiel drzewny. Jest to pod koniec XIV w. pięciowłókowy przysiółek wsi Bielkowo, którą w 1395 r. nadał Konrad v. Jun-gingen kartuzom. O cenne te dobra ubiega się w XVI w. 1 zagarnia je kasztelan gdański Jan Kostka, lecz w 1595 r. kartuzi odzyskują swoją własność. Na terenie Kolbud w rejonie ujścia bystrego potoku Reknica (niegdyś Ząbrzyca) około 1597 r. dzierżawca gdańszczanin Detlof Tham, założył kuźnicę. To był początek osady Górne Kolbudy. Później uzyskuje dzierżawę w dzisiejszych Dolnych Kolbudach burmistrz gdański A. Borckman, a w 1640 r. Tomasz Uphagen. W pierwszej połowie XVII w. stanęła w Kolbudach karczma, wymieniana w inwentarzu klasztoru w 1645 r. Po zniesieniu własności klasztornej przez Prusaków Kolbudy uzyskały samodzielność. Rozwój wsi jako miejscowości letniskowej nastąpił po przeprowadzeniu tędy w XIX w. szosy z Gdańska do Kościerzyny, a zwłaszcza po zbudowaniu pod koniec XIX w. linii kolejowej Gdańsk — Kartuzy. Letników ściąga malownicze położenie wsi w zagłębieniu między wzniesieniami, częściowo zalesionymi. W części obniżenia terenowego rozlewa się jezioro, do którego uchodzi kanał odprowadzający część wód Raduni. Sama Radunia płynie bystrym nurtem w odrębnej uroczej dolince. Obfitujące w leszcze jezioro jest w administracji Polskiego Związku Wędkarskiego. W minionym XX-leciu Kolbudy stały się jedną z lepiej prosperujących gospodarczo wsi w powiecie gdańskim. Głównym zajęciem mieszkańców jest rolnictwo, ale czynne są tu też niewielkie zakłady przemysłowe, jak młyn, mleczarnia, POM, zakład prefabrykacji, tartak itp. We wsi czynna jest gospoda, sklepy, ośrodek zdrowia, kasa spółdzielcza, szkoła i przedszkole, biblioteka, świetlica gromadzka. Uwagę zwraca zabytkowy dom z XVIII w. (nr 29), o konstrukcji szkieletowej, z mansardowym dachem. Kolbudy mogą być punktem wyjścia kilku ciekawych wycieczek (trasa kol. I, s. 178). Z Kolbud jedziemy w kierunku południowo-zachodnim, początkowo głęboką dolinką potoku Reknica. Po minięciu lasu natrafiamy na odgałęzienie drogi do wsi Czapelsko, odległej od szosy o 1 km.